در پنل «بیان تجربۀ کسب‌وکارهای اجتماعی» در فروم حکمرانی و قانون‌گذاری اینوتکس ۲۰۲۵، آناهیتا اصلاح‌پذیر و مهدی معماریان از تجربه‌های واقعی خود در راه‌اندازی کسب‌وکارهای اجتماعی گفتند که از دل نیاز مردم و بدون سرمایه‌گذار شکل گرفته‌اند.

به گزارش ستاد خبری اینوتکس ۲۰۲۵ در ادامه سلسله رویدادهای فروم حکمرانی و قانون‌گذاری اینوتکس ۲۰۲۵، امروز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه، پنلی با موضوع «بیان تجربۀ کسب‌وکارهای اجتماعی» برگزار شد. در این نشست، دو تن از فعالان این حوزه به بیان روایت‌های شخصی خود از مسیر پرچالش اما انسانی کسب‌وکارهای اجتماعی پرداختند.

آناهیتا اصلاح‌پذیر، مدیرعامل مجتمع آموزشی راه رشد، از شکل‌گیری مجموعه‌ای سخن گفت که در تابستان ۱۳۶۴ با اجاره یک خانه و ایجاد فضایی آموزشی برای کودکان توسط چند مادر معلم آغاز شد. 

وی تأکید کرد که این فعالیت پاسخی به یک نیاز واقعی بود، نه اجرای یک طرح تجاری. به گفته اصلاح‌پذیر، آنچه این کسب‌وکار را پایدار کرد، مشارکت اولیا، معلمان و ایجاد ساختار تعاونی بود؛ جایی که معلمان سهام‌دار شدند و حتی کسانی که امکان تدریس نداشتند، در بخش‌های دیگر مجموعه نقش گرفتند.

در ادامه این پنل، مهدی معماریان، هم‌بنیان‌گذار مانیز، به تجربه متفاوتی اشاره کرد. وی گفت که ابتدا تلاش داشت به بچه‌های بااستعداد آموزش دهد، اما رویکرد همسرش که به سراغ محروم‌ترین‌ها می‌رفت، مسیر آن‌ها را تغییر داد. به گفته معماریان، تمرکز اصلی آن‌ها به‌مرور از آموزش مستقیم به توانمندسازی مادران تغییر یافت.

مدل اقتصادی مانیز بر خرید محصولات تولیدی زنان از سوی شرکت‌ها استوار شد؛ شرکت‌ها این محصولات را رایگان به اقشار کم‌برخوردار می‌دهند و از این طریق هم اشتغال شکل می‌گیرد و هم کرامت انسانی حفظ می‌شود.

معماریان تأکید کرد: در استخدام، اولویت با افرادی است که شرایط سخت‌تری دارند. وی مدل خود را «فرصتی برای بی‌صداها» افزود: عدالت یعنی رفتن به سراغ کسانی که هیچ‌کس طرف‌شان نمی‌رود.