سید محمد موسوی، کارآفرینی که خود با ناتوانی جسمی بزرگ شد، پس از خرید کارخانه فیروز در سال ۱۳۷۹، نه‌تنها این برند را احیا کرد، بلکه آن را به نمادی از اشتغال‌زایی برای افراد دارای معلولیت تبدیل ساخت. داستان زندگی او، روایتی است از امید، مقاومت و نگاهی نو به مفهوم توانمندی

به گزارش ستاد خبری اینوتکس 2025، داستان برند فیروز به سال ۱۳۵۳ بازمی‌گردد؛ زمانی که شرکت جانسون اند جانسون در ایران کارخانه‌ای تأسیس کرد و کشور ما به نخستین تولیدکننده محصولات بهداشتی کودک در خاورمیانه تبدیل شد. پس از انقلاب اسلامی، مالکیت این کارخانه به بنیاد مستضعفان رسید و تا سال ۱۳۷۹ همچنان دولتی باقی ماند.

اما نقطه عطف ماجرای فیروز، مزایده‌ای در سال ۱۳۷۹ بود؛ زمانی که سید محمد موسوی مالک این کارخانه شد. در آن زمان، شرکت تنها پنج قلم کالا تولید می‌کرد و ۳۴ نفر نیروی انسانی داشت. اما با مدیریت جدید، تنوع محصولات به بیش از ۷۰ قلم رسید و حدود ۶۰۰ نفر نیز به مجموعه پیوستند. این رشد چشمگیر، موسوی را به عنوان یک کارآفرین موفق معرفی کرد؛ هرچند آن‌طور که خودش می‌گوید، رمز موفقیت تنها در تولید کالا نبود، بلکه در نگاهی متفاوت به سرمایه انسانی نهفته بود.

موسوی با تمرکز بر استخدام افراد دارای معلولیت، جامعه‌ای را به کار گرفت که سال‌ها نادیده گرفته شده بود. او که خود با ناتوانی جسمی متولد شد، داستانی الهام‌بخش از اراده و تلاش را پشت سر گذاشت. متولد ۱۳۳۳ در قزوین، در دو سالگی به فلج اطفال مبتلا شد و توان حرکت پاهایش را از دست داد. با وجود سال‌های سخت و از دست دادن مادر در سن نه‌سالگی، او توانست مسیر تحصیل و موفقیت را ادامه دهد. نگاه حمایتی مادرش، که همواره به توانایی او ایمان داشت، نقش تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری شخصیت او ایفا کرد.

وی در سخنان خود می‌گوید؛ مادرم هیچ گاه اجازه نداد دیگران به من به چشم یک ناتوان نگاه کنند.همیشه می‌گفت: باید طوری نگاه کنید که تواناست. این تفکر، پایه‌گذار نگاه متفاوت موسوی به نیروی انسانی در کارخانه فیروز شد.

موسوی با اشاره به نقش خانواده‌اش، به‌ویژه چهار برادر بزرگ‌ترش، تأکید می‌کند که حمایت‌های آنان سبب شد در مسیر تحصیل و زندگی دوام بیاورد. به گفته او، اگرچه ثروتی نداشت، اما با تلاش و تکیه بر نیروی فکری و یاری خداوند، توانست از هیچ، برندی را بسازد که امروز بیش از ۱۶۰۰ نفر را به‌طور مستقیم در اشتغال نگه داشته است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود، به مسائل اجتماعی گسترده‌تری اشاره می‌کند؛ از محرومیت کودکان دارای معلولیت از تحصیل تا ضعف در مدیریت منابع عمومی. موسوی معتقد است که تفکر کارآفرینانه باید با مسئولیت‌پذیری اجتماعی همراه باشد و هدف نهایی، خدمت به جامعه باشد نه فقط سودآوری.

در پایان، سید محمد موسوی با تأکید بر اینکه تفکر، تولید می‌آفریند» تصریح کرد: «من از یک کودک معلول به کارآفرینی رسیدم که امروز پاسخ زحمات مادرم را با خدمت به ملت ایران داده‌ام.